Yabancılaşma üretimin her alanında hızla devam ederken; gıda endüstrisi ve konaklama hizmetlerinde çalışan kişiler de artık tamamen kapitalist üretim biçimine geçişin bir sonucu olarak bu durumdan etkileniyor. Gastronominin içerisinde büyük bir meslek dönüşümü gerçekleşiyor. Aşçılık bir zanaat olmaktan çıkıyor. Aşçılar da artık Türkiye’deki her meslek grubu gibi hızlı bir şekilde proleterleşiyor. Aşçılar; hayatını iş gücünü satmaktan başka bir şekilde idame ettiremeyen bir sınıfa dönüşmenin psikolojisiyle baş etmeye çalışırken, mesleğe yeni başlayan öğrenciler ve kursiyerler ise sınıf atlama hırsı ve hevesiyle yola çıkıyor. Bu yola çıkış elbette var olan bir mekanizmanın, ilişkiler yumağının sonucu.
Özellikle hızlı hizmetin üretildiği ve gastronomi algısının büyük bölümünü oluşturan restoran mutfaklarında yaşanan tüm hikayelere, olaylara ve değişimlere yön veren bir devinim söz konusu. Açılan kurslar, yükseköğretim programları ve medyada sürekli hâle gelen manipülatif haberler ile gastronomi piyasasına ucuz iş gücü sağlanması süreci işte bu devinim üzerine temellendirilmiştir.
Mutfaktaki ilişkiler, iletişim biçimleri ve davranışlar buna göre şekillenir. Bir ideoloji hâline gelen gastronominin aygıtlığına soyunan yarışma programları sınıf atlamaktan başka hiçbir gayesi olmayan gençleri bu ‘ideoloji’ ile tanıştırır. Gençler aldıkları bütün bir eğitimi, edindikleri tecrübeleri ve oluşturdukları kişiliklerini sınıf atlama idealinin üzerine bina ettikleri için gastronomi kaçınılmaz sınıf çatışmasında bir can simidi işlevi görür. İşte gastronominin idealize edilmesinin öyküsü budur.
★ ★ ★
Aşçılık; uğruna hayatlar, insanlar ve duygular feda edilecek bir meslek değildir. İnsanların maddi geçimlerini sağlamak için edindikleri bir meslektir. Aşçılığa kutsiyet atfetmek aslında mesleği, gıdayı veya doğayı değil doğrudan sınıf atlama hırsını kutsallaştırmaktır. Mesleğin içerisindeki insani tüm ilişkileri insanlar, bu hırsı besleyen yakıt gibi kullanmakta ve bütün yaşam enerjilerini buna yönelttikleri için tutunabilecekleri başka alanlar kalmamaktadır. Bu da gençleri ‘bu meslek için yaşıyor olma’ yanılgısına düşürerek ‘gastronomi ideolojisinin fedaileri’ rolüne büründürmektedir.
Bu fedailere vaat edilen ise kendilerine örnek gösterilen şeflerin ulaştıkları sosyal ve ekonomik tatmindir. Temelinde ise sınıf atlayabilme ihtimali vardır. Genç şefler, içine doğdukları şartları, sahip olamadıkları imkânları böyle aşabileceklerini düşünür. Her sabah kendilerini aynı üretim döngüsüne bunun hayaliyle adapte ederler.
Umudunu yitirenler olur ancak bu hiç de önemli değildir çünkü üretim döngüsüne girecek binlerce fedai daha vardır. (Dünyadaki restoranların işgücü devir hızlarının istatistiğine ulaşabilseydik çok daha çarpıcı gerçeklerle yüzleşip yarışma programlarının etkisiyle aşçılığa sevdalanmış olanlara anlatabilirdik bunu) Popüler aşçı olmayı bırakalım, iyi ve kaliteli yemekler yapmaya odaklanalım bence.
.jpg)
• 500 gram tavuk kanadı
• 4 yemek kaşığı sıvı yağ
• 1 yemek kaşığı domates püresi
• 1 çay kaşığı tuz
• 1 çay kaşığı karabiber
• 1 tatlı kaşığı toz kırmızı biber
• 1 çay kaşığı kimyon
• 1 yemek kaşığı soğan tozu
• 1 diş rendelenmiş sarımsak
• 1 adet çarliston biber
• 1 adet kapya biber
• 1 adet sivri biber
• 3 yemek kaşığı
barbekü sos
Bir karıştırma kabına tavuk kanatlarını, sıvı yağı, domates püresini, rendelenmiş sarımsağı, tuzu, karabiberi ve baharatları alın, güzelce karıştırın. Soslanan tavuk kanatlarını sıcak tost makinesine aralıklarla dizin. Aralarına da biberleri koyun ve 20 dakika pişirin. Pişen tavuk kanatlarını bir kaseye alıp barbekü sosla güzelce karıştırın. Biberlerle birlikte servis edin. Bu basit ama çok lezzetli tavukları çok beğeneceksiniz. Şimdiden afiyet olsun.
NASIL ARANDI: #serkanyeşildağ #mangaldakanat #soslukanat #yemek #köşeyazarı #köşeyazısı #yemekköşesi #popülerolmak #serkanyeşildağ #kocaeli
