Hayatıma kefilim!

Kefilim evet!

Çünkü…

Çok gemiler yaktım.

Yaktım da…

Okyanusun ortasında sandalsız, küreksiz kaldım.

Pişmanlık mı?

Değilim!

Şimdi olsa o gemileri yine yakar,

Ruhumu yine dalgalara salardım..

Al götür beni taaa uzaklara…

Al götür de,

Yaktığım gemiler kalsın orada…

Kalsın da…

Bakmayayım ardıma!

Yüzdüm işte,

Kimseye tutunmadım.

Boğuldum. 

Derken ayıldım.

Ayıldım. 

Derken boğuldum.

Sadece kendi yorgun bedenimdi.

Şahidim.

Hayatın tuzlu suyuna…

Dalmışım.

Çıkmışım.

Kime ne?

Bunun için işte!!!

Bunun için başım dik,

Alnım açık…

Bunun için işte!

Kefilim hayatıma…

Masumiyetin kitabını yazdım ben dalgalara…

Yazdım.

Eğrilmek ne ki,

Bükülmek ne.

Dümdüzdüm işte…

Dalgalarla birlikte vurup kendimi kıyılara…

Sonra çekilip tekrar okyanuslara,

O kadar yalın,

O kadar açık,

Bir gidip bir geldim.

Kendimdim nihayetinde kendimi yendim.

Yakmıştım gemileri,

Bir liman bulup sığınma derdim yok…

Fırtınaysa fırtına,

Kasırgaysa eyvallah!

Atıyorum işte altına imzamı…

Yaşadığım her güne,

Her dakikaya,

Her saniyeye… 

Kefilim.

Ben gittim o yolu,

Yaslanmadım en yakınımdaki dahil hiç kimseye,

Ki,

Ateşin üstünde yürüyen,

Yolcuydu yüreğim,

Okyanusa inat,

Yok biliyorum.

Dünyanın en büyük suyu bile kar etmez yangınlara,

Yanan ben,

Yakılan ben,

Yandıysam yandım.

Ona da kefilim.

Ödüyorum işte bedelini tümünün…

Yanlışlarıma da doğrularıma da kefilim.

Küçük yüreğimin darlanmasına bakmayıp,

Kocaman bir isyan bayrağı,

Taşıyorum her daim göğsümün üzerinde,

Kime ne?

Yürek benim,

Çarpıp çarpıp yorulan ben

Kime ne?

Geceyi laciverde sardım

Kendimi efkara

Lacivert renkti nihayetinde

Efkar ağır

Yenildim.

Soldu mu rengi ruhsarım

Sordum

Dedi: Kime ne?

NASIL ARANDI: #birgülyürüker #köşeyazarı #köşeyazısı #arkeorganizasyon #hayatımakefilim #güncel #köşe #metin