O kadar hızlı akıyor ki hayat; yeni akımlar, yeni icatlar, modalar, birbiri ardına sıralanıyor. Değişimlere artık gerçekten yetişemiyoruz.
Bazen yeni bir şeyler olmasa da eskiyi yeni çağa göre dizayn edip, piyasaya sürüyorlar. Hayatımıza giren yeni icatlardan, aslında çok eskiden de hayatımızda olan ama çağımıza uygun şekillendirmiş onlarcası gibi...
Bunlardan en çok dikkatimi çeken sefer tası hikayesi. Kendisi gibi hikayesi de ilginç bir tas gerçekten, ben çok seviyorum mesela! Zamane tasları daha modern, çağa uygun ve daha işlevsel. Ben bir tane aldım bile! Bu yazıdan sonra belki siz de bir tane edinmek istersiniz. İnternet kaynıyor vallahi, elinizi çabuk tutun.
★ ★ ★
Peki, nedir bu sefer tası hikayesi? Bilenler bilir ama belki yeni kuşak ya da hiç duymamış eski kuşak bile olabilir. Bu yüzden sefer tasıyla ilgili bir kaç bilgi vermek istiyorum. Hem böylelikle hafızamızda tekrar canlanır diye ümit ediyorum.
Sefer tası; üst üste konulan kaplar ve sabit durmalarını sağlayan, ayrıca taşımada kolaylık olsun diye takılmış saplı, küçük, sempatik yemek kaplarından oluşur. Genelde ilk kata pilav, orta kata sulu bir yemek, en alt kata da hoşaf veya yoğurt konulur. Tabi bu menünün değişkenliğiyle de alakalı. Tatlısı, meyvesi ve dahası isteğe göre.
Eskiden orta direğin en mühim eşyalarındandı. Öğle tatilinde dışarıda yemek masraflı olacağından, bu taslar devlet dairelerinde çokça kullanılırdı. Zamanla memurlar arasındaki tahtını küçümsenerek kaybeden sefer tasları başka mahallelerdeki saltanatını korudu. Orta halli esnafın öğlen yemeklerinde onu görebildik. Bir bakkalın, berberin, terzinin dükkanında göz göze geldik onunla... Yine tozun, çimentonun, çekiç seslerinin arasında karşımıza çıktı bu taslar. Ot, ter ve hayvan kokusunun tuhaf karışımıyla gülümseyen çiftçilerin arasında hala yaşıyor eskileri.
★ ★ ★
Bu zamana kadar ulaşan modernleşmiş halleriyle artık daha sık görüneceğe benziyor, hem de maddi ve manevi durumlardan ötürü her kesim tarafından kullanılacak gibi. Çünkü dışarıda yemek çok pahalı ve evde aile bireylerinin pişirdiği bir kap yemeğin huzurunu vermiyor hiçbir yer. Çünkü o yemek sadece baharatlarla lezzetlendirilmiyor. İçine anne ve aile sevgisi enjekte ediliyor. Hadi gelin, bu ay sefer taslarımızı süsleyecek bir hoşaf tarifiyle renklendirelim sayfamızı.
Şimdiden afiyet olsun.
Malzemeler
• 1 su bardağı kuru üzüm
• 10-12 adet kuru kayısı
• 1 adet elma
• ½ su bardağı kuru dut
• ½ su bardağı toz şeker
• 1 adet çubuk tarçın
• 2-3 adet tane karanfil
• 5 su bardağı su
Yapılışı
Hoşafa kuru meyvelerle yapılan bir tür şerbet diyebiliriz. Taze meyvelerle yapılanlara ise komposto deniliyor. Karıştırmamak lazım. Arzuya göre elinizde kuru meyve olarak ne varsa kullanabilirsiniz. Verdiğim malzemeler şart değil, bilginize...
★ ★ ★
Kuru üzüm ve kuru kayısıyı iyice yıkayın. Kayısıları dört parçaya ayırın. Üzüm ve kayısıları bir kaseye koyun ve üzerlerine su ilave ederek, yarım saat bekletin.
Yumuşayan üzüm ve kayısıyı hoşafı pişireceğiniz tencereye alın. Elmayı küçük parçalara bölüp, ilave edin. Dut kurusunu, tarçın ve karanfili de koyun. Üzerlerine 5 bardak su ekleyip, orta ateşte kaynamaya bırakın.
10 dakika kaynattıktan sonra şekerini ilave edin. Meyveler iyice yumuşayınca, tadını ve suyunu kontrol edin. Gerekirse, arzunuza bağlı olarak, toz şeker veya sıcak su ilave edebilirsiniz.
Hoşafınızı soğuduktan sonra servis edin.
Afiyet olsun.
NASIL ARANDI: #serkanyeşildağ #yemekköşesi #köşeyazısı #köşeyazarı #karışıkhoşaf #sefertası #yemeiçme #malzemeler #yapılış #içecektarifi #öneri #yazı #yeşildağlar #kocaeli
