Bugün sen gideli 3 sene oldu. 3 kocaman sensiz sene diyemeyeceğim çünkü biz her gün seni andık baba. Her gün bir şekilde sana dokunduk kelimelerle. Sadece biz değil bütün mahalle. Kasap ” Oral amcanın isteğini götürdün mü dedi. Bakkal veresiye defterine Oral amca yazmaya devam etti. Ama en çok sevgilin en çok sevgilin andı seni. Görmeyen hüzünlü yeşil gözlerinde hep sen vardın. Bırakıp gittin beni sevgilim diyen gözleri yanında aradı seni hep. Geceleri Oral diye sayıkladı. Ben onu çok sevdim diye başlayan hatıralar anlattı. Senin içine kapanık duygularını saklayan sevgilin belki de sana hiç söylemediği aşk sözcüklerini sarf etti. Hastaneden çıkayım o güzel gözlerine bakıp kahve içeceğim derdin ya sen gidince sevgilin kahve içmeyi bıraktı. Bugün seni ziyarete giderken mezarlığa gittiğinde telefonu aç bana onunla konuşmak istiyorum dedi. Açtım ilk cümlesi beni ne zaman alıyorsun oldu. Beni ne zaman alıyorsun. İşte böyle baba! Sana kavuşmak için bekleyen yeşil gözlü bir kraliçe var burada.
Ben 61 oldum baba. 61 oldum ama akıllanmadım.
Torunun da deli merak etme. En çok ona yakışıyor senin ağız dolusu ettiğin küfürler.
İşte böyle kuzum hal-i pür melalimiz.
Başucuna kan kırmızı bir gül ağacı diktim.
Sana her gün Yahya Kemal’in Rindlerin ölümü şiirini okusun diye.
“Hafız’ın kabri olan bahçede bir gül varmış;
Yeniden her gün açarmış kanayan rengiyle.
Gece; bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış
Eski Şiraz’ı hayal ettiren ahengiyle.
Ölüm asude bahar ülkesidir bir rinde;
Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter.
Ve serin serviler altında kalan kabrinde
Her seher bir gül açar;her gece bir bülbül öter.”
Seni seviyorum
Ortanca kızın
