Grafik tasarım uzmanı olan ve bir reklam ajansında sanat direktörü olarak çalışan Elena Ubay, ülkemizde yaşayan Rus bir anne. Türkiye’ye gelerek Ömer Ubay ile mutlu bir evlilik yapan Elena Hanım için 4 yaşındaki oğlu Doğan, hayattaki en değerli varlık. Oğlu için “O benim en güzel eğlence ve enerji kaynağım” diyen Elena Ubay ile annelik hakkındaki düşüncelerini, çocuk yetiştirmek noktasında Türk ve Rus kültürü arasındaki farkları ve dünya tatlısı oğlu Doğan’ı konuştuk.
Bence tüm anneler bu soruyu kendilerine sorar. Ben de her gün, ‘çocuğum için ne yapıyorum, eksiğim var mı?’ diye düşünürüm. Çocuğunu özgür bırakan ama aynı zamanda dışardan gözlemleyen ve sınırları olan bir anneyim. Sevgi dolu bir disiplin anlayışım var. Haftayı planlarken Doğan’a odaklı bir program yaparım ve haftayı o planı bozmadan tamamlarız.
Doğan, benim yol arkadaşım gibidir çünkü her şeyi beraber yaparız. Ben ona öğretirken, aynı zamanda ondan çok şey öğrenirim. Her zaman markete birlikte gider, yemeği bile beraber hazırlarız. Oyun oynamayı çok severiz. Doğan daha çok bilgi oyunlarını sever, belgesel izlemeye bayılır. Aramızda, Rusça özel dildir. Bunu bilmek ona hep özel hissettirir.
Doğan meraklı bir çocuk ve yeni şeyler öğrenmeyi çok seviyor. Okul dışında oyunla karışık ders yapmayı çok seviyoruz. Rus alfabesini öğreniyoruz, kelime hazinesini geliştiriyoruz. Çocuk için birkaç dil bilmek çok önemlidir. Ona bildiğim dilleri öğretiyorum. Şimdi sıra İnglizce’de. Düzeni çok sever ve düzenli olmayı çok önemser. Ev dağınıksa, kalkıp hemen toplar. Hatta bir keresinde bana kızgın bir şekilde “Anne ayakkabılarını neden düzgün koymadın? Neden ayakkabılık dağınık” diye kızmıştı. Bu beni çok eğlendiriyor. Doğan, hayata yaşından olgun bakıyor.
Türk ve Rus aile yapısında birbirine benzeyen ortak noktalar var fakat buna rağmen taban tabana zıtlıklar da var. Türkiye’de çocuklar çok özgür bırakılıyor. Daha doğrusu çocuğa sınır konulmuyor. Çocuğun her dediği yapılıyor. Bize göre bu çok yanlış, Rusya’da çocuk disiplini çok önemlidir. Ben üç kardeşli bir ailede büyüdüm. Babam ve annem bizi özgür bıraktılar fakat yine de sınırlarımız vardı ve o sınırları biz bilirdik. Türkiye’ye geldiğimde, Türklerin çok sıcak olduğunu fark ettim. Özellikle çocuklara karşı sevgi dolular. Çok seviyorlar, mesela sokakta yürürken Doğan’a simit, çikolata, şeker veren birileri mutlaka oluyor. Rusya’da böyle bir şey nadir olarak görülür, ben burada bu olayı çok sıcak buluyorum.
Biz uluslararası bir aileyiz. Türkiye’de Tübitak’ın ‘Meraklı Minik’ ve ‘National Geographic’ dergisi seviyoruz. Genellikte yurt dışından kitap getiriyorum. Rus masalları okurum ona her gece. Aynı zamanda illüstrasyon dolu kitaplara beraber bakarız. En çok Richard Scarry ve Usborne Books serilerini beğeniyorum. Bizim evimizde kitaplar çok önemlidir. Evimizde televizyon yoktur, kitaplar hep baş köşemizdedir. Doğan’ın kendine ait kitaplığı ve kendi düzeni var. Kendi kitabını seçer, bana getirir, beraber okuruz.
