Sizi kısaca tanıyabilir miyiz?
38 yaşındayım, İzmitliyim. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunuyum. 15 yıldır ablam ile birlikte serbest avukatlık yapıyoruz. Evliyim, 5 yaşında bir oğlum var.
İlk anne olduğunuzda mutluluğun yanı sıra hangi duyguları hissettiniz?
Doğumdan sonraki ilk bir hafta, sanırım adrenalin yüksekliğinden çok enerjik ve heyecanlıydım. Tabii uykusuz gecelerle birlikte enerji seviyem düşmeye başladı. Bir de ‘Ben küçücük bir bebeğe nasıl bakacağım’ korkusu oldu. ‘Can’a bir şey olursa ne yaparım, bana bir şey olursa Can’a kim bakar’ gibi korkular da yaşadım.
Anne olduktan sonra hayatınızda neler değişti?
Hayatımda aynı kalan şeyleri yazarsam daha kısa olabilir. Ev hayatım, iş hayatım, sosyal hayatım tamamen değişti. Tüm hayatımızı Can’a göre yaşamaya başladık diyebilirim. Evde artık televizyon izlemiyoruz, ben eskisi kadar uzun saatler çalışmıyorum. Dışarıya çıktığımızda Can’ın iyi vakit geçireceği yerlere gitmeyi tercih ediyoruz.
Çocuk sahibi olmadan önce nasıl bir anne olmayı hayal ediyordunuz? İşler planladığınız gibi gitti mi?
Ben çocuğumu genel olarak kendi ailemin beni yetiştirdiği gibi yetiştirmek istedim. Sınırları olan ve biraz disiplinli bir ortamda büyüyen çocukların, özellikle sonraki hayatlarında daha mutlu olduklarına inanıyorum. Biraz klişe olacak ama yeni jenerasyon çocuklar bizim gibi değil gerçekten. O yüzden bu konuda ben planladığım gibi davransam da sonuç beklediğim gibi olmadı. Bunun dışında çocuğumun uyku saati, ekran süresi, sağlıklı beslenmesi gibi konularda daha kurallı olacağıma emindim ama özellikle oğlum büyüdükçe bu konularda epey esnemek zorunda kaldım.
Annenizin ’anne olunca anlarsın’ dediğinde ne demek istediğini, anne olunca anladınız mı? Bizimle de paylaşır mısınız?
Annem çok iyi bir gözlemci ve gerçekten ilgili bir anneydi. Onunla paylaşmasak da en küçük sorunlarımızı bile fark eder ve çözüm bulmaya çalışırdı. Şimdi anlıyorum ki çocuğuyla ilgili en ufak sorun bile anne için çok önem taşıyor. Oğlumun kalbini kıracak, onu biraz da olsa mutsuz edecek her şeyi ortadan kaldırmak istiyorum.
’Ben asla annem gibi yapmam’ deyip de çocuğunuza aynı şekilde davrandığınız oldu mu?
Ailemin bana karşı davranışları, bana duydukları güven, gerektiğinde koydukları sınırlar bence o kadar doğruydu ki ‘ben asla annem gibi yapmam’ diyecek bir şey bulamıyorum.
Sizce anne olmanın en keyifli yanı nedir?
Sadece anne-çocuk arasında olan tarifsiz bir bağ var ve bunu hissetmek bambaşka bir duygu. Her ilişkimizde az da olsa bencil bir duygumuz olabiliyor ancak söz konusu çocuk olunca sadece ‘o’ önemli oluyor. Bir de ben Can’ı mutlu edecek bir şey yapacağım zaman; mesela ona bir doğum günü hazırladığımda ya da çok seveceği bir oyuncak aldığımda, onun mutluluğunu düşünerek Can’dan daha fazla heyecanlanıp, daha mutlu oluyorum.
Peki, en çok zorlayan yanı?
Annelik beni kaygı duygusuyla tanıştırdı. Bebeklikte başına bir şey geleceğinden korkuyordum. Büyüdükçe ‘çocuğuma iyi bakabiliyor muyum, yeterli bir anne miyim’ gibi endişeler yaşamaya başladım ki hala yaşıyorum. Çocuğunuz olduğunda gelecek kaygısı da artıyor. Bu tarz duygularla başa çıkmak beni en çok zorlayan yanlar oldu.
Birlikte yapmaktan en çok keyif aldığınız şey nedir?
Ben de çok sevdiğim için Can ile birlikte lunapark, aquapark gibi yerlerde çok eğleniyoruz. Evde de birlikte lego ve puzzle yapmaktan çok keyif alıyoruz.
Bir anne olarak çocuğunuza hayata dair verdiğiniz en önemli öğüt nedir?
Oğlum, öğüt almak için daha küçük tabii ama ona başka insanlara saygılı davranmasını öğretmeye çalışıyorum. Bir de hayatta her zaman işler istediği gibi gitmese de bunu değiştirecek güce sahip olduğunu öğretmek istiyorum.
Anneler Günü’nde, annenize ne söylemek isterdiniz?
Anne olmanın ve çocuk yetiştirmenin zorluklarını gördükçe annemin ne kadar harika bir iş çıkardığını daha iyi anlıyorum. Umarım ben de annem gibi bir anne olabilirim.
