Klinik Psikolog Merve Erten, ‘Neden psikoloji?’ sorusuyla her karşılaştığında ‘İyi ki psikoloji okumuşum’ diyecek kadar mesleğine aşık bir isim.
Üniversiteyi bitirdikten sonra anaokulları, rehabilitasyon merkezleri ve psikoteknik merkezlerinde psikolog olarak çalışan Merve Erten, kendi merkezini açmanın mutluluğunu yaşıyor. Danışanlarını Erten Psikolojik Danışmanlık Merkezi’nde ağırlayan Merve Erten ile meslek seçiminde yaşadıklarından tutun da pandemi döneminde artan vakalara kadar çeşitli konularda sohbet ettik. Şimdi sizleri Klinik Psikolog Merve Erten ile baş başa bırakıyoruz. Keyifli okumalar…
Öncelikle kendinizi tanıtır mısınız?
Uzman Klinik Psikolog Merve Erten ben. 1992 yılında Kocaeli’de doğdum ama aslen Trabzonluyum. Liseyi benim için çok özel bir yeri olan Muammer Dereli Anadolu Öğretmen Lisesi’nde okudum. ‘Özel’ diyorum çünkü bu bölümü kazanmamda ve bugünlere gelmemde oradaki tüm hocalarımın emeğinin çok büyük olduğunu biliyorum.
2016 yılında Maltepe Üniversitesi İngilizce Psikoloji bölümünden mezun oldum. Özellikle bizim bölüm için eğitimin asla bitmediğine inanıyorum. Bu inancım Üsküdar Üniversitesi’nde ‘klinik psikoloji’ üzerine yüksek lisans programına devam etmeme sebep oldu.
2019 yılında da ‘Doğu Marmara Bölgesinde Yeme Bağımlılığı ve Kişisel İyi Oluş İlişkisinin İncelenmesi’ konulu tez çalışmam ile yüksek lisans eğitimimi tamamladım. Lisans ve yüksek lisans eğitimim boyunca çeşitli sosyal sorumluluk projelerinde görev aldım. Lisans eğitimim sırasında klinik stajımı Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde, yüksek lisans eğitimim sırasında klinik stajımı ise NP İstanbul Beyin Hastanesi’nde tamamladım.
2016-2019 yılları arasında anaokulları, rehabilitasyon merkezleri ve psikoteknik merkezlerinde psikolog olarak görev aldım. Şu anda da kurucusu olduğum Erten Psikolojik Danışmanlık bünyesinde hizmet vermekteyim.
.jpg)
Merve Hanım, neden psikoloji?
Bu soruyu sorduklarında öncelikle içimden hep ‘iyi ki psikoloji okumuşum’ diyorum. Sanırım bu karar, hayatımda verdiğim en doğru kararlardan biri. Psikolog olmayı hep istedim.
Ergenlik dönemimin zorlu geçmesi sebebiyle deneyimlediğim psikolog görüşmelerim sonucunda mesleği iyice tanıma fırsatı buldum. Şu an istediğim mesleği yapmanın mutluluğunu yaşıyorum.
Uzmanlığınızı klinik alanında yapmanızın sebebi nedir?
Aslında deneyimleyerek bu sonuca ulaştım diyebilirim. Lisans eğitimim sırasında yaptığım stajlar, hayatımın ilerleyen kısmında ne yapmak ve nerede olmak istediğime ulaşmamı sağladı. Bu yüzden öğrencilik zamanında yapılan stajları çok önemsiyorum, çevremdeki öğrencilere de ısrarla bunu söylüyorum. Staj dediğimiz şey iş hayatının biraz da ön izlemesi gibi. Keşke her öğrenci için staj imkanı oluşturulsa ve her öğrenci mezun olduktan sonra hangi alanda ilerleyeceğine gerçekten deneyimleyerek karar verebilse. Psikoloji bölümünün iş imkanları çok fazla ama benim olmak istediğim yer kesinlikle burası.
Hangi hizmetleri veriyorsunuz?
Bireysel terapi, aile ve çift terapisi, cinsel terapi, psikoonkoloji. Pandemi bittiğinde ebeveyn akademisi ve yeme bozukluğuyla alakalı eğitimler vermek de planlarım arasında. Ancak bu süreçte pek mümkün değil gibi.
Hangi terapileri uyguluyorsunuz?
Aslında şu an kliniğimde uygulamasam da aldığım ilk terapi eğitimi, oyun terapisiydi. Burayı açarken karar vermem gerekiyordu, yetişkin ağırlıklı çalışmak istediğim için onun hazırlığını hiç yapmadım fakat anaokullarına verdiğim danışmanlık hizmetinde bilgilerimi fazlasıyla kullanıyorum. Yüksek lisans eğitimimde bilişsel davranışçı terapi ve çift terapisi eğitimi aldım. Ardından şema terapisi eğitimimi tamamladım.
Özellikle okullarda çok kullanıldığı için çözüm odaklı terapi eğitimi de almıştım. Bir de kanser hastalarıyla çalışmak için psikoonkoloji eğitimimi tamamladım.
.jpg)
Danışanlar hangi durumlarda size başvurmalı?
Hayatın her aşamasında psikoloğa gitmeyi gerektirebilecek durumlarla karşı karşıya kalabiliyoruz ancak psikolojik destek almak için mutlaka ‘olması gerekli’ koşullar diye bir şeyden bahsetmek yanlış olur diye düşünüyorum. Tabii ki bu durum patoloji dışında geçerli. Yoksa ortada herhangi bir patoloji varsa ya da bir doktor yönlendirilmesi yapılmışsa, ertelenmeden başlanmalı. Bunun yanı sıra psikolojik desteğin yararlı olabileceği durumlardan bahsedilebiliriz.
Örneğin ‘ilerleyen’ veya ‘akut’ olarak değinebileceğimiz sorunlar nedeniyle kişi psikolojik desteğe ihtiyaç duyabilir ve başvurabilir. Bu sorunlar; kaygı, tekrarlayan düşünce ve davranışlar, bir travma sonrası ortaya çıkan rahatsız edici durumlar, iştah veya uyku düzeninde meydana gelen değişiklikler gibi sıralanabilir. Bununla birlikte uzun süredir devam eden, neredeyse kişilik özelliği haline gelmiş ancak kişiyi rahatsız eden durumlar nedeniyle de başvuru alıyoruz.
Çift terapilerinde ise iletişim sorunları, çiftler arasında güç ve iktidar savaşları, problem çözmede kullanılan hatalı yollar, ekonomik sorunlar, aldatma ve sadakatsizlik, boşanma, çocukların bakımı ve yetiştirilmesindeki farklı bakış açıları gibi başlıklarla başvuru yapılabilir. Bazen ilk görüşmelerde ‘kendimi tanımak için geldim’ diyen de oluyor, ‘ben annem gibi olmak istemiyorum’ diyen de.
Ama şunu belirtmekte fayda var, fiziksel yaralanmalarda olduğu gibi ruhsal yaralanmalarda da iyileşme zaman ister. Tek çiçekle bahar gelmeyeceği gibi tek görüşmeyle de ne yazık ki iyileşme olmaz. Terapi sürecinde iyileşme her zaman doğrusal olmaz, öyle ki bazen modumuz düşebilir, umutsuz ve yorgun hissedebiliriz, hatta acı bile çekebiliriz. Bu süreçte bazen 2 basamak yukarı çıkarken, 1 basamak aşağı inebiliriz. Bu gerileme, sürecin normal parçası olarak kabul edilmelidir.
İlgilendiğiniz bir konu var mı?
Konu olarak ayırmak pek mümkün değil ama yeme bozukluğu ve bağımlılık, sanırım tez konumla alakalı olduğundan benim için biraz daha özel. Ancak çiftlerle çalışmayı da çok seviyorum. Patoloji lisans hayatımda en çok ilgimi çeken konu borderline (sınırda) kişilik bozukluğu olmuştu.
Pandemi süreci de psikolojimizi bozdu, bu dönemde en sık hangi vakalarla karşılaştınız?
Özellikle ergenlik dönemi oyun bağımlılığıyla karşılaştım diyebilirim. Online eğitim sebebiyle öğrencilerin dikkat sorunlarıyla ilgili çok fazla başvuru oldu. Yetişkin grubunda depresyon ve kaygı üzerine yoğun başvurular oldu. Ve bence normal zamana göre pandemi, aile ve çift terapisiyle alakalı başvuruyu da arttırdı.
Çalıştığınız bir yaş aralığı var mı?
9 yaş öncesi için ebeveyn danışmanlığı yapıyorum ve bunu çok önemsiyorum çünkü ebeveynliğin bambaşka bir sorumluluk olduğuna inanıyorum. Bir bitkiyi beslemek gibi düşünün. Çocuklara doğru sıklıkta ve ihtiyacı olduğu kadarını vermek gerekiyor. Bir bitkiye ihtiyacından fazla su vermemiz ya da ihtiyacı olan ışıktan uzak kalması ne kadar yanlışsa; çocuk için de aynı şey geçerli. 9-15 yaş arası çok danışanım yok ama ihtiyaç duyulan konuya göre ön bilgi alarak çalıştığım alansa kabul ediyorum, değilse de güvendiğim meslektaşlarıma yönlendiriyorum. 15 yaş ve üstü ise yoğun olarak çalıştığım kişiler.
Başkalarına iyi gelirken kendi ruh sağlığınızı nasıl koruyorsunuz?
Öncelikle kendi terapi sürecimizden geçerek başlıyoruz bu mesleğe. Mesleğin getirdiği bir farkındalık sanırım, gerçekten neye ihtiyacımız olduğunu bulabiliyoruz ve duygularımızı diğer kişilere göre daha çok kabul ediyoruz. Bazen burada kendimle kalıp ‘şu an neye ihtiyacım var’ diye düşünüyorum, işin içinden çıkamadığım zaman da çok beklemeden hemen kendi psikoloğumdan randevu alıyorum.
Bu meslekteyiz diye ‘asla olumsuz bir duygu hissetmiyoruz ya da tüm duygularla baş etmekte çok başarılıyız diyemem’ ama hissettiğim duygu neyse onu bulup önce o duyguyu yaşamak için kendime izin veriyorum. Bazen duygu o kadar zorlayıcı oluyor ki tek başına kalmaya ihtiyaç duyuyorum. O zamanlarda da hemen bunu sağlayabileceğim yere gidiyorum. Telefonların rahatsız etme modunun da bu zamanlar için yapıldığına inanıyorum.
Mesleğinizde gelmek istediğiniz nokta neresidir?
Hiç öyle şubelerim olsun, herkes beni tanısın, bilsin gibi bir hedefim olmadı. Mesleğimde gelmek istediğim yer; sadece mesleki kimliğime uygun, etik ilkeleriyle ilerleyen bir psikolog olmak. Her görüşmeye girerken de bunun için çabalıyorum. Ve asla ‘ben oldum’ dememek lazım çünkü insan değişen ve gelişen bir varlıkken, özellikle bizim meslekte hep gelişmek gerekir diye düşünüyorum.
Mesleğiniz dışında neler yapıyorsunuz, kendinizi nasıl motive ediyorsunuz?
Çocuklar bana hep iyi geliyor, özellikle yeğenim Bade. Onunla vakit geçirmek benim için dünyanın en güzel motivasyonu. Son dönemlerde hayatıma tenis girdi, o da şu an için bana iyi geliyor diyebilirim. Ve tabi ki bazen kendimle bazen de sevdiklerimle birlikte geçirdiğim o kıymetli zaman. Özellikle uzun gece sohbetleri ve saatler süren yemekler. Son olarak da futbol maçları ama televizyondan değil, kesinlikle statta izlenenler.
NASIL ARANDI: #merveerten #klinikpsikolog #nazerinişmerkezi #uzmandokunuşu #ruhsalyaralanmalar #danışan #terapi #hizmet #sağlık
