Sizi kısaca tanıyabilir miyiz?
32 yaşındayım, İzmit doğumluyum. Evliyim ve 4 yaşında bir minnoşun annesiyim :) 10 yıl kurumsal hayatın içinde, insan kaynakları alanında çalıştıktan sonra hayallerimin peşinden ve annemin izinden giderek moda sektörüne geçmeye karar verdim. Hatta bir adım daha ileriye giderek, işin tasarım boyutu ve imaj danışmanlığı alanında ilerlemek için eğitimler almaya başladım.
İlk anne olduğunuzda mutluluğun yanı sıra hangi duyguları hissettiniz?
Açık konuşmak gerekirse ben Ela’yı kucağıma aldığımda, durumun şaşkınlığından olsa gerek çok bir şey hissedemedim. Fakat herkes gidip onunla baş başa kaldığımızda, bebeğimi göğsüme yatırdığım o an ağlamaya başlamıştım (ahh, hatırladıkça gözlerim doluyor) Kendi kendime, 'Ben sana nasıl yeteceğim, iyi bakabilecek miyim, iyi bir anne olabilecek miyim? demiştim. O an yaşadığım endişe ve korkuyu sanırım tarif edemem ama bu satırları okuyan annelerin beni çok iyi anlayacaklarını, gözlerinin dolup kalplerinin cız edeceğini şimdiden hissedebiliyorum.
Anne olduktan sonra hayatınızda neler değişti?
Büyüdüm, olgunlaştım :) Küçük şeylerden öfkelenen biriyken sabrımın sınırları genişledi, (neden acaba :D) Bunlar iyi yanlar, bir de olumsuz kısımlar var tabii… Mesela, anne olduğumdan beri geleceğe karşı endişeli ve kaygılı birisiyim.
Çocuk sahibi olmadan önce nasıl bir anne olmayı hayal ediyordunuz? İşler planladığınız gibi gitti mi?
Oo, hayaller-hayatlar diyorsunuz yani :) Tabii ki her zaman her şey insanın hayal ettiği gibi olmuyor. Hamile olduğumu öğrendiğim andan itibaren çocuk gelişimi üzerine bir çok kitap okudum, çok araştırdım hatta sosyal medyada bir çok anneyi takibe bile aldım:) Birçoğunun faydasını da gördüm ancak gelin görün ki her şey kitaplardaki ya da sosyal medyadaki annelerin söylediği gibi olmuyor. Yaşadığınız bazı durumlarda bir yanınız, “Sakin ol, okuduklarını hatırla” derken; bir yanınız, “Boşver, biz böyle mi büyüdük” diyerek bildiğini okuyor.
Annenizin ’anne olunca anlarsın’ dediğinde ne demek istediğini, anne olunca anladınız mı? Bizimle de paylaşır mısınız?
Kızım daha 4 yaşında ama şu an bile kendi ergenliğimi hatırlayarak, Ela’nın ergenliğinde neler yaşayacağımı düşünüyorum. Şaka bir yana bu sorunun cevabı da bende ‘endişe’ sanırım. Anneme hep, “Anne endişelenme” diye cevap verdiğimi hatırlıyorum ve şu an kendime baktığımda kızımla ilgili ne kadar basit şeylere endişelendiğimi görüyorum.
’Ben asla annem gibi yapmam’ deyip de çocuğunuza aynı şekilde davrandığınız oldu mu?
Annem, bana günde 50 kere “Cemre, Cemre” derdi… ‘Bunu asla yapmam’ diye düşünürken, kendimi günde 100 kere “Ela” derken buldum. Bir de “Ben çocuğuma asla bu kadar karışmam, devamlı nasihat eden bir anne olmam” diyordum fakat ileriyi düşünüyorum ve “eyvaahh” diyorum bazen :)
Sizce anne olmanın en keyifli yanı nedir?
Karşılık beklemeden sevmek, onun bir gülüşü ve mutluluğuyla içinin sevinçle dolması bence çok keyifli… Günün yorgunluğu ve stresiyle eve geldiğinizde ya da onu okuldan aldığınızda, sizi gördüğünde gözlerinin içinin gülmesi var ya… İşte o anı hiçbir şeye değişmem.
Peki, en çok zorlayan yanı?
Sabrımın sınırlarının zorlandığı anlar ki -bu anlar genellikle dışarıda ya da insanların içindeyken yaşanıyor- öfkemi içimde tutmak zorunda kalmaktan çok zorlanıyorum.
Birlikte yapmaktan en çok keyif aldığınız şey nedir?
Birlikte mağazaları dolaşmak bizim anne-kız ritüelimiz ve çok keyif aldığımız bir şey :) 4 yaşındaki kızımın fikirlerini alıyorum. Bu benim için hem keyifli hem de çok gurur verici. O da kendisini bir birey olarak hissetmekten çok mutlu oluyor.
Bir anne olarak çocuğunuza hayata dair verdiğiniz en önemli öğüt nedir?
Biz henüz o aşamaya gelemedik ama ileriye dönük vereceğim en önemli öğütler; kendisi olarak kalması, keyif aldığı işlerde keyif aldığı insanlarla birlikte olması, son nefese kadar hiçbir zaman pes etmemesi yönünde olur sanırım.
Anneler Günü’nde, annenize ne söylemek isterdiniz?
Bana her zaman en güzel örnek, en iyi arkadaş ve her konuda en büyük destekçim oldun. İyi ki senin kızınım.
NASIL ARANDI: #esra yazıcı # cemre yazıcı şahin # annele günü
