09-10-2024 09:26

Anneler melektir

   0 Kişi Yorum Yaptı   Eklenme Tarihi: 05/05/2021
.stripslashes($urun->baslik).

“Kimse beni sevmiyor!” diye bağırdım. Annem, “Ben daha ölmedim” dedi…

Bir varmış bir yokmuş… Bu dünyada ölümsüz anne çokmuş. Varlığına her gün bin şükür edilen, yokluğuna hiçbir isim kondurulamayan, sütün köpüğü, arının kovanı; etimin, tırnağımın ortağı ‘anne’ denilen bu insan; yeryüzünün en temiz toprağı, gökyüzünün bize düşen tek damlası imiş…

Hikayenin devamında pek çok övgü dolu söz, bir sürü şiir, ayet, hadis ve gözyaşı gelebilir ama kalbinizde olan bu kadının adını her telaffuz edişinizde, yüreğinizden bir parça avuçlarınızın içine düşer, sımsıkı tutarsınız.

Sanırım doğduğum günden bu güne kadar planlı-plansız, hayatın bana çizdiği pek çok senaryoda yer aldım. Bazen rolleri sevdim, bazen yerimi devrettim, belki oyun dışı kaldım. Günden güne büyüdüm, anne oldum… Ve o meşhur söz vardır ya şimdi onu buraya kondurmanın tam zamanı: “Ben bu dünyada en çok anne olmayı sevdim.”

Hayır, bilemediniz. Ben, bu dünyada en çok annemin dizinin dibinde olmayı sevdim.

 

★ ★ ★

 

Peki ya siz? Hayat ajandanıza şöyle bir göz gezdirin… Ne olmuşsunuz, nereye gitmektesiniz, hepsinden önemlisi valizinizde kim var? Hangi TV kanalında izlediğimi hatırlamıyorum ama bundan uzun süre önce izlediğim programda sunucu, bir hikaye anlatmıştı. O gün bugündür hep cebimde taşırım, şimdi sizinle paylaşayım…

Anne karnında bir bebek ürkek, heyecanlı ve meraklı; yanı başındaki melekle sohbet eder:

- Sanırım dünyaya gitmeme çok az kaldı. İçim pır pır ederken bir o kadar da korkuyorum. Bildiğim bu oda, bir de sen! Beni neler bekliyor bir bilsem…

Melek cevap verir: “Yazılmış kaderinin yanında, sende kendine yeni yollar çizeceksin. Güzel günlerin, gözyaşların ve umutların olacak.”

- Peki hiç bilmediğim bu yerde nasıl yol bulur, nasıl yoluma devam ederim?

- Sana bir yol gösterici gönderdik merak etme, çocuk! O sana yardım edecek.

- Peki, ben onu nasıl bulurum?

- “Anne” de… O hep senin yanında olacak…

 

★ ★ ★

 

Hayatın normal döngüsü mü bilemem ama bana göre bizlerin kaderinde, hep annelerimizin el yazısı vardır. Bizi kucaklarına aldıkları o ilk günden, ilk dişimizin çıktığı, ilk adım attığımız, ilk aşık olduğumuz, ilk aşk acısıyla kavrulduğumuz günlere kadar… Her anda hep o var. Acısı tatlısı, burukluğu ve hatta yokluğu ile..

Ben en iyi dostumu bundan yıllar önce ocak ayında tanıdım. İlk fotoğrafımızda, piyangodan büyük ikramiye kazanmış gibi bakan gözleriyle beni anlamaya çalışırken gördüm onu. Kucağında beni Ramazan pidesi gibi tutuyordu; o şaşkın, ben şaşkın…

Sonra günden güne birbirimize alıştığımızı düşünüyorum ki beni birkaç adım uzak mesafeye bıraktığında dahi desibeli hayli yüksek bir şekilde seslenişlerim olmuştur kendisine…

Kendisine senelerce Heidi izleterek başlamış olduğum zulmüm, Marimar dizisindeki ilk aşkım Eduardo ile devam ederken; okulda verilen fasulyeleri sayma görevinde bana saymanlık etmiş, defter kaplarken harikalar yaratmıştır. Sanatsal faaliyetlerim olan duvarlara resim çizme alışkanlığıma seyirci kalmayıp, bilumum deterjan deneyimleriyle sanatçı ruhuma eşlik etmiştir…

Beni bugüne bugün bir kez incitmemiştir… Aslında karıncayı bile incitmez her anne gibi… Yüreğinde merhamet bulutları olan anneler, evlatlarına damla damla iyilik serperler, tıpkı melekler gibi.

 

★ ★ ★

 

Şimdi ben ‘ne desem sana azdır’ diye devam etmek isterim fakat elim varmaz çünkü anne olduğumda fark ettim ki bir anne kalbinde evladı için ne yapsa az…

Sizin de yanınızda, yerinizde, yörenizde bir anne varsa veya siz anneyseniz, sizin de bu dünyaya geldiğiniz güne şükürler olsun. Esin canımcım, en çok da senin Anneler Günün kutlu olsun. Bana aşk sözleri yazdırdın, daha ne olsun. Seni çok seviyorum, anne!

 

NASIL ARANDI: #sehbal özbek #anneler günü #köşe yazısı #köşe yazarı #anne #fit4ever #annelik

YORUMLAR
Yaptığınız yorumlar editör onayından geçmektedir.